Le Parkour Kłomnice

FixXxer

Parkour - nowy sport ekstremalny
data dodania: 2006-02-23 20:32:01, dodał: FixXxer
Na razie nie są jeszcze masowym zjawiskiem. Można ich spotkać przede wszystkim na ulicach i osiedlach dużych ośrodków miejskich takich jak Paryż, Londyn czy Nowy Jork. W większości krajów Europy Zachodniej oraz w USA i Kanadzie od kilku lat dają upust swojej energii sportowcy praktykujący Le-Parkour lub inaczej Free Running.

Le-parkour

Free Running to niekonwencjonalny sposób poruszania się po mieście, zakładający nieco inne, niż planowali urbaniści, wykorzystanie wszystkich dostępnych elementów otoczenia. Generalizując, polega na przeskakiwaniu, zeskakiwaniu, bieganiu i wspinaniu się na wszystkie możliwe przeszkody. Jesteś ograniczony tylko własną wyobraźnią. Możesz użyć każdej barierki, murku, czy też płotu na wiele różnych sposobów. Parkour powstał w latach 80. we Francji, w podparyskim Lisses. Za jego twórców uważa się Davida Belle'a i Sebastiena Foucana. Początkowo wyglądało to jak dziecinna zabawa, jednak po pewnym czasie Belle i Foucan zaczęli traktować swoje hobby poważnie. Oni też wymyślili nazwę - neologizm. Parkour jest przekształceniem słowa "parcours", które w języku francuskim oznacza "trasa, przejazd", natomiast "le parkour" w wolnym tłumaczeniu może oznaczać "bieganie swobodne". Do tego sportu nawiązali bracia Wachowscy w trylogii Matrix i Luc Besson w filmie Yamakasi - Współcześni samurajowie. W tym ostatnim główne role grają członkowie jednego z pierwszych klanów Parkour (od nazwy tego klanu wziął się zresztą tytuł filmu).

Parkour to mieszanka sportu ekstremalnego z elementami sztuk walki, a we wszystko to wplatane są czasem elementy filozofii Wschodu. Znawcy i praktycy Parkoura traktują go jak sport, inni jak sztukę. Nazywają siebie "traceurs". Dla nich ta dyscyplina to nie moda, lecz sposób bycia. Miasto porównują do dżungli, a niektóre ich ewolucje przypominają ruchy zwierząt - jeden z podstawowych sposobów przeskakiwania przez poręcze czy murki nazywa się "Monkey Vault" (małpi skok). Zachowanie świetnej kondycji fizycznej jest w Parkour bardzo ważne. Trenujący Parkour nie mogą pozwolić sobie na improwizację, chociaż z boku może to tak wyglądać. Nie chodzi o to, kto skoczy wyżej. Każdy ruch wymaga skupienia, rozwagi i odpowiedniego doświadczenia. Najbardziej wprawieni w skokach mają za sobą lata codziennych ćwiczeń. Jak w każdym sporcie ekstremalnym, rywalizujemy tu z sobą samym. Za każdym razem, kiedy podchodzimy do przeszkody i udaje nam się ją pokonać, przełamujemy pewien wewnętrzny opór, który nas powstrzymywał. Chodzi tu o nieco trudniejsze wyczyny, niż przejście przez metrowy plot.. Oznacza to nasze zwycięstwo, stajemy się przez to silniejsi i lepiej poznajemy samych siebie. - wyznaje jeden z polskich traceurs. - Trzeba pamiętać, że jest to dość niebezpieczne zajęcie, możesz łatwo skręcić sobie kostkę, wybić bark lub naderwać ścięgno, jeżeli poczujesz się zbyt pewnie, a co za tym idzie - nie będziesz odpowiednio skoncentrowany - dodaje.

Parkour to po prostu ciężka praca i koncentracja przez cały czas trwania treningu. Jest wiele prostych tricków, które już na początku wykonuje się poprawnie, ale żeby dojść do perfekcji w zaawansowanych technikach, trzeba poświęcić na to sporo czasu. Wtedy dopiero zaczyna się zabawa. Oprócz predyspozycji sprawnościowych nieodzowna jest duża doza samokontroli i zimna krew - przygotowanie fizycznie idzie w parze z mentalnym. Lęk wysokości bardzo utrudnia uprawianie Parkour, chociaż zdarzają się traceurs z tą przypadłością. Free Running może pomóc przełamać strach. Przed każdorazowym "wypadem na miasto" traceurs odpowiednio się rozgrzewają, aby nie uszkodzić mięśni i stawów. Ważne są wygodne buty, dobrze amortyzujące skoki i strój nie krępujący ruchów.

Le-parkour

Jak na razie większość traceurs to przedstawiciele płci brzydkiej. Wynika to nie tyle z ich męskiego szowinizmu, co raczej z wysokich wymagań sprawnościowych i siłowych, jakie stawia przed nimi Free Running. Dla miejskich akrobatów Parkour to nie tylko sport. To także styl coraz popularniejszej subkultury. Traceurs mają swoje strony internetowe, na których mogą odnaleźć bardzo wiele tematycznych informacji, na przykład instrukcje jak wykonać dany trick. Na forach dyskusyjnych umawiają się na spotkania i organizują zloty. Czy Parkour stanie się kiedyś dyscypliną olimpijską, nie wiadomo. Jednak jeśli ktoś cierpi na niedobór adrenaliny, w podstawówce nie wykręcał się od wuefu zwolnieniem lekarskim a do tego mieszka wśród betonowych bloków, może zainteresuje się Parkour.

Nie zaszkodzi też mały rekonesans w sieci - najlepsze strony dla początkujących:
[link widoczny dla zalogowanych] - strona ekipy z Londynu
[link widoczny dla zalogowanych] - oficjalna strona Davida Belle'a
[link widoczny dla zalogowanych] - polskie forum dyskusyjne poświęcone PK
[link widoczny dla zalogowanych] - strona ekipy z Augustowa

"Filozofia" Parkour: W Parkourze możesz osiągnąć całkiem nowe spojrzenie na otaczająca cię rzeczywistość. Zwykła osoba widzi swoją drogę jako sposób na dotarcie do celu, a dla traceura to miejsce osobistej ekspresji jako człowieka. Patrząc na świat dookoła widzisz przeszkody, które można pokonać na wiele różnych sposobów, w zależności od twoich umiejętności. W Parkourze nie dążymy do tego, by być lepsi od innych, chodzi o osobisty rozwój. Trzeba zrozumieć, że każdy porusza się inaczej, więc każdy będzie tworzył nową definicję słowa Parkour.(...) Przestań widzieć świat jako zbiór utrudnień, spójrz na niego jak na nieograniczoną przestrzeń.

Kreujemy momenty prawdziwej wolności lecąc nad przeszkodami, które Wy zazwyczaj omijacie. David Belle

Flow - cała esencja Parkouru. Coś, co każdy traceur stara się posiąść można porównać do całkowicie płynnego ruchu nad każdym rodzajem przeszkody. Prawie jak woda płynąca strumieniem, natrafiająca na skałę. Zamiast w nią uderzyć, woda po prostu ją opływa i kontynuuje swoją drogę. Urban Free Flow

FixXxer

Jak zacząć...

Wiele osób zadaje sobie pytanie czy są gotowi do ćwiczeń i czy ich cechy fizyczne a także psychiczne nie przeszkodzą im w treningu. Ten artykuł jest napisany dla tych najbardziej początkujących i ma na celu odpowiedzenie sobie na kilka pytań. Granice, które podam są tylko umowne i nie są dostosowane do każdego, więc proszę podejść do tych rad z pewnym dystansem.

Wiek
Ten problem dotyczy głównie osób już dojrzałych. Czy skoro mam już 20 lat powinienem uprawiać ten sport? Czy nie jestem na to za „stary”? Z takimi i innymi problemami boryka się właśnie ta grupa początkujących. W tym wieku należy szczególną uwagę zwrócić na predyspozycje psychiczne, albowiem dojrzały człowiek poruszający się w dość niekonwencjonalny sposób może być obiektem złośliwych uwag i niechętnych spojrzeń przechodniów. Argumentem, który w takich wypadkach jest niewątpliwą pomocą okazuje się przykład innych, często starszych traceurów. Jednak ów początkujący musi liczyć się z tym, co wszyscy zaczynający odkrywają dość szybko. Otóż upadki w miejscach publicznych nie bolą tak bardzo jak szydercze uśmiechy skupionych na biegaczu ludzi. Podkreślić należy, iż na młodszych takie zdarzenia nie wywierają aż takiego ujemnego wpływu jak na ich starszych kolegach. Nie jest to jednak sytuacja bez wyjścia! Początkowe treningi można przecież uprawiać w miejscach odosobnionych, albo po prostu wytworzyć w sobie barierę na głupie uwagi. Zatem górnej granicy wiekowej w Le Parkour nie można jednoznacznie określić (nawet w przybliżeniu), bo to ściśle zależy od chęci i wytrzymałości psychicznej.
Z dolną granicą jest już niejako łatwiej. Overground proponuje granice ~15 lat. Czemu tak, a nie inaczej? Uprawiając ten sport często stajemy w obliczu realnego zagrożenia, trzeba wtedy myśleć logicznie i mierzyć siły na zamiary. Nie można powiedzieć, że osoba w wieku 9 lat nie myśli logicznie, a w wieku 16 każdy jest dojrzały, lecz gdy przychodzi do momentu skoku z wysokości, osoba za młoda może nabawić się poważnej kontuzji, która wyeliminuje ją na zawsze z tego sportu. Nie znaczy to, że jeśli jesteś młodszy(sza) nie możesz ćwiczyć. Wręcz przeciwnie! Ćwicz, ale unikaj skoków z wysokości i wszystkiego, co może zakończyć się kontuzją. Najlepiej w tym wieku dużo biegać, skakać w dal i przymierzać się do tego „właściwego” PK małymi kroczkami.

Waga i wzrost
Jaka jest odpowiednia waga i wzrost by ćwiczyć? Jeśli chodzi o wzrost to jest to zupełnie obojętne czy ma się metr pięćdziesiąt czy też dwa metry. Inaczej rzecz ma się wagi, która niejako związana jest również ze wzrostem. Tu ważny jest współczynnik BMI (Body Mass Index). Zanim przystąpimy do ćwiczeń warto go sobie sprawdzić. Informacje na temat naszego BMI uzyskamy na stronie [link widoczny dla zalogowanych] Jeśli nasz współczynnik jest w granicach 15-30 nie jest źle i możemy zacząć ćwiczyć byleby tylko na siebie uważać i postarać się dążyć do tego najlepszego wyniku. W przypadku, gdy nasz współczynnik wynosi mniej niż 15, przed rozpoczęciem Le Parkour- sportu, który związany jest ze znacznym wysiłkiem warto by było na początek trochę przytyć. Podobnie, gdy wskaźnik masy ciała mamy powyżej 30, nim przystąpimy do skoków lepiej spróbować najpierw zrzucić, co nieco zbędnych kilogramów. Jeśli zaczniemy zbyt pochopnie ćwiczyć i z niedowagą lub otyłością przystąpimy do ostrego treningu może to bardzo poważnie wpłynąć na nasze zdrowie! Dlatego należy z tym uważać.

Kontuzje
Poważne kontuzje są zwykle impulsem do refleksji nad tym czy zakończyć naszą przygodę, a w tym wypadku mogą być niepewnością czy po przebytej rehabilitacji w ogóle zaczynać ćwiczenia. Jeśli chodzi o zwykłe skaleczenia sprawa jest banalnie prosta i nie wymaga wyjaśnienia, ale co z Np z częstymi w naszych czasach złamaniami? Czy też gorszymi kontuzjami? Tu musimy potrafić sobie odpowiedzieć na pytania: czy aby na pewno będziemy wstanie ćwiczyć? Albo czy powinniśmy ćwiczyć? Jest to sprawa indywidualna i opiera się ona na zdrowiu i możliwości utracenia zdrowia przez daną osobę. Powszechnie wiadomo, iż kość złamana zawsze będzie bardziej podatna na złamania, a to często może kończyć się nieciekawymi historiami. W przypadku niektórych złamań stanowczo nie powinno się nawet zaczynać ćwiczyć bez wcześniejszej konsultacji z lekarzem (złamania kręgosłupa itp.). A jeśli chodzi o mniej groźne złamania, skręcenia i zwichnięcia, to jest to, jak już pisałem indywidualna sprawa. Jednak radzimy również udać się na rozmowę z lekarzem i nie decydować pochopnie.

Inne przeciwwskazania
Tu pojawiają się rozmaite choroby, od uczuleń po astmę. Trudno jest odpowiedzieć czy bez przeszkód ćwiczyć może ktoś z uczuleniem na trawę, kurz itp. Na pewno takiej osobie będzie ciężej niż innym. Jednak na to również jest rozwiązanie w postaci leków i preparatów zapobiegających. Niestety medycyna nie na wszystko ma odpowiedź, więc osobom z poważnymi dolegliwościami takimi jak astma czy też choroby układu krwionośnego, choroby płucne i inne poważne schorzenia, w których większy wysiłek może prowadzić do powikłań zalecamy jednak zaprzestanie treningu już na starcie. To wszystko dla własnego dobra.

Podsumowanie
Podsumowanie nie będzie długie i myślę, że takie wystarczy: Le Parkour ćwiczyć może każdy, ale nie każdy jest do tego stworzony i nie każdy ma do tego predyspozycje, zatem zanim wyjdziemy na dwór warto zastanowić się nad własnymi warunkami fizycznymi jak też równie ważnymi psychicznymi. Na zakończenie pragnę powtórzyć, iż wszystkie granice są tylko i wyłącznie umowne, więc niewielkie wychylenia są całkowicie normalne i nie trzeba się tym martwić, jeżeli nie dzieje się nic złego.